ماهواره‌بين‌ها هم نهال مي‌بينند
تاریخ انتشار: ۱۳ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۵۰۲۳۷۳
خبرگزاري آريا - شبکه کودک از جمله شبکه‌هاي به نسبت نوپاي سازمان صداوسيماست که از اول مهر 94 به صورت آزمايشي افتتاح شد و از پخش رسمي‌اش هم دو سالي بيشتر نمي‌گذرد. با اين حال همين شبکه توانسته از آغاز فعاليت، مخاطبان کودک و خردسال تلويزيون را به درستي هدف بگيرد و در قالب دو کانال نهال و پويا، در روزگار هجمه‌هاي رنگارنگ شبکه‌هاي گوناگون داخل و خارج، آنها را پاي تماشاي برنامه‌هايش بنشاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وارد فصل تابستان شده‌ايم و با توجه به تعطيلي مدارس و فراغت بيشتر کودکان، طبيعي است که برنامه‌هايتان تغييراتي براي سرگرم کردن بيشتر کودکان داشته باشد. از تغييرات آنتن شبکه در طول تابستان بگوييد. چه عناويني تازه به شبکه اضافه شده‌است؟
تابستان امسال، تابستان داغي براي شبکه کودک است. هم در کانال پويا و هم در کانال نهال، برنامه‌هاي مختلفي داريم که فصل جديدشان ساخته شده و روي آنتن مي‌رود. براي خردسالان زير شش سال، فصل جديد برنامه‌هايي چون «نقاشي نقاشي»، «خدا چه آفريده»، «شهر قصه»، «آفتابگردون» و «مامان گلي» در حال توليد و پخش هستند. کودکان شش تا 12 سال هم فصل جديد «1 2 3، خنده»، «من هنرمندم»، «خوشمزه» و «ورجه‌وورجه» را در کانال نهال خواهند ديد. اينها از جمله برنامه‌هاي شاخص شبکه هستند که با استقبال مخاطبان مواجه هستند، درصد رضايت بالايي دارند و توليد آنها نيز ادامه دارد. همچنين از جمله تغييرات ديگر شبکه‌مان، اضافه شدن دو ساعت به مدت زمان پخش برنامه‌هاي شبکه است. در طول سال تحصيلي، برنامه‌هاي نهال تنها تا ساعت 10 شب پخش مي‌شد، اما به فراخور تابستان و ايام فراغت، پخش برنامه‌ها در اين فصل از ساعت 8 صبح آغاز مي‌شود و تا 12 شب ادامه دارد.
سه سالي از عمر اين شبکه مي‌گذرد و شبکه کودک در همين مدت توانسته مسيرش را با موفقيت طي کند و در نظرسنجي‌ها، آمار قابل توجهي از ميزان مخاطبان و درصد رضايتشان را کسب کند. شبکه کودک چقدر توانسته در مسير حرکتش رو به جلو باشد و در راستاي اهدافش گام بردارد؟
شبکه کودک تلاش کرده در مساله بسيار مهم تربيت، به عنوان يک رسانه مربي، دستيار خانواده و در کنار مربيان باشد. ما هم به گرايش‌هاي خردسالان و کودکان توجه داريم؛ هم نيازهاي آنها را مي‌دانيم و هم شنونده خوبي براي کارشناسان و والدين هستيم. به لطف خدا از بين 87 درصد کودکاني که برنامه‌هاي کودک تلويزيون را دنبال مي‌کنند، تنها کساني که داراي گيرنده‌هاي آنالوگ تلويزيوني هستند، شبکه کودک را نمي‌بينند. امروزه حتي بيش از 80 درصد افرادي که در منازلشان ماهواره دارند هم براي سرگرم کردن فرزندانشان شبکه کودک را نسبت به ديگر شبکه‌هاي خارجي ترجيح مي‌دهند و اعتماد بيشتري به آن دارند و اين اتفاق قابل توجهي است.
وضعيت پخش آثار خارجي در شبکه به چه صورت است؟
تقريبا نيمي از جدول پخش شبکه را آثار خارجي پر مي‌کند. اميدواريم در پنج سال آينده بتوانيم 70 درصد جدول پخش را با برنامه‌هاي ايراني و 30 درصد آن را با آثار خارجي پر کنيم. هم‌اکنون ميانگين سال ساخت آثار خارجي در شبکه به پنج سال رسيده که يک رکورد محسوب مي‌شود. حتي برخي سريالهاي جذاب مانند انيمه ژاپني «آبشار سرنوشت» بلافاصله پس از توليد، در شبکه کودک پخش شده و مديران کانال نهال منتظرند تا با توليد فصل چهارم، آن را دوبله و پخش کنند.
بحث کپي‌رايت اين آثار به چه صورت است؟ آيا آثار خارجي از صاحبانشان خريداري مي‌شوند؟
بله؛ اصل کلي در سازمان صدا و سيما بر خريد حق پخش تلويزيوني همه آثار است. اما اين مسير، هميشه هموار نيست. گاهي رفتار کشورها با ايران، فرهنگي و مسالمت‌آميز نيست. برخي کشورهاي خاورميانه، کل حق پخش تلويزيوني خاورميانه را مي‌خرند و بخش ايران را به ما نمي‌فروشند. در چنين مواردي، مسير خريد حق پخش تلويزيوني بسيار دشوار مي‌شود. در هر حال، در دو سال اخير تلاش شده خريدهاي خارجي براي شبکه کودک، متمرکز بر توليدات پنج سال اخير باشد و اميدواريم به مرحله‌اي برسيم که آثار خوب را در همان حين توليد شناسايي و همزمان با ديگر کشورها پخش کنيم. البته شرايط مالي جديد، قدرت خريد ما را به شدت کاهش داده است.
اخيرا جشنواره ملي پويانمايي در استان همدان برگزار شد. جشنواره‌اي با هدف شناخت استعدادهاي انيميشن‌سازان جوان. شبکه کودک در استفاده از ظرفيت‌هاي جوانان چقدر جدي است؟
هر شبکه تلويزيوني در دنيا، روي شانه‌هاي بزرگان رشته‌هاي هنري آن کشور چون سينما، تئاتر، موسيقي، ادبيات داستاني، شعر و... ايستاده است. هرچقدر کشور در اين رشته‌هاي هنري بزرگتر و سرآمدتر باشد، شبکه‌هاي تلويزيوني آن کشور نيز قدرتمندتر خواهند بود. درباره شبکه کودک نيز همين قاعده برقرار است. هرچقدر حوزه کودک قوي‌تر باشد، شبکه کودک نيز قوي‌تر خواهد شد؛ چرا که ما محصول اين رشته‌ها را در قالب آثار تلويزيوني عرضه مي‌کنيم. از ابتداي امسال نشست‌هايي را با بزرگان و فعالان رشته‌هاي مختلف کودک برگزار کرده‌ايم و شنونده نقدها و پيشنهادهاي کارشناسان هستيم. اميدواريم به کمک آنها و مخاطبان بي‌شمار شبکه کودک در اين رشته‌هاي هنري رونق بيشتري ايجاد کنيم.
فرزندان خودتان در خانه چقدر مخاطب برنامه‌هاي شبکه کودک هستند؟ به عنوان يک پدر چقدر اجازه مي‌دهيد به تماشاي برنامه‌ها بنشينند؟
جالب است بدانيد که وقتي شبکه در مرحله آزمايشي قرار داشت و تازه مدير آن شده بودم، روزي در جلسه‌اي که با آقاي سرافزار داشتم، به ايشان گفتم که شبکه کودک در خانه‌مان قفل است و فرزندانمان اجازه تماشايش را ندارند! آقاي سرافزار تعجب کردند. در آن دوران پخش برنامه‌هاي شبکه با نوعي اعوجاج و درهم‌ريختگي همراه بود. خانواده‌ها هميشه به ما مي‌گويند که وقتي کودکشان مي‌خواهد برنامه‌هاي کودک شبکه‌هاي خارجي را ببيند، ذهنشان مدام نگران است؛ نمي‌توانند بچه‌ها را با آن شبکه‌ها تنها بگذارند و نظارتي هم بر آثاري که پخش مي‌کنند، وجود ندارد. از ما مي‌خواهند که برنامه‌ها را با دقت و حساسيت پخش کنيم و مي‌گويند خيالشان راحت است که وقتي کودکشان شبکه کودک را مي‌بيند، مي‌توانند او را با تلويزيون تنها بگذارند. البته مشاهده بيش از اندازه برنامه‌ها هم خوب نيست و ما تاکيدي بر اين قضيه نداريم. کودکان ما در خانه روزي دو ساعت تلويزيون تماشا مي‌کنند و بقيه وقتشان را با فعاليت‌هاي ديگر پر مي‌کنند.
دو ساعت؟ براي شبکه‌اي که از صبح تا شب برنامه پخش مي‌کند، دو ساعت کم نيست؟
بهتر است بچه‌ها بيشتر از دو ساعت پاي تلويزيون ننشينند؛ اما در شرايط امروز که خيلي نمي‌توانند بيرون از خانه بازي کنند و جايي هم براي تحرک ندارند، تا سه ساعت تماشاي تلويزيون هم موردي ندارد. تلاش مي‌کنيم همين برنامه‌هايي که مي‌بينند در کنار سرگرمي‌سازي، معنا و مفهومي هم داشته باشند و چيزي به آنها ياد بدهند. براي مثال به آنها ياد مي‌دهيم که اگر با دوستانشان يا بچه‌هاي فاميل دور هم جمع شدند، چه بازي‌هايي را به صورت گروهي انجام دهند. متاسفانه مدارس ما فقط روي بحث آموزش و پر کردن ذهن تمرکز کرده‌اند و در اين شرايط، جاي سرگرمي در کنار آموزش خالي است. ما مي‌کوشيم مهارت‌ها را در بچه‌ها تقويت کنيم. براي مثال برنامه‌اي به نام «خوشمزه» را در شبکه داريم که پخت غذاهاي ساده را به کودکان آموزش مي‌دهد. غذاهايي که عموما نيازي به استفاده از گاز و ابزارهاي برّنده ندارند و اگر هم داشته باشند، حتما هشدار مي‌دهيم که بخش‌هايي را بايد با کمک بزرگ‌ترها انجام بدهند و نه تنهايي. از ديگر برنامه‌هايي که در زمينه تقويت مهارت‌هاي کودکان داريم، «کارآگاه نجار» نام دارد. اين برنامه هم ساخت وسايل مختلف را به کودکان آموزش مي‌دهد و حتي شنيده‌ايم که بعضي از بزرگ‌ترها اين کاردستي‌ها را ساخته‌اند يا با استفاده از آموزش‌هاي برنامه، خودشان به کارآفريني روي آورده‌اند و اين براي ما اتفاق خوبي است.
شبکه کودک در مواري دچار حاشيه‌هايي مي‌شود و موجي از انتقام به راه مي‌افتد. دليل اين قضيه را چه مي‌دانيد؟
به نظرم عمده کساني که از ما انتقاد مي‌کنند، مخاطب‌هاي ثابت و پيگير شبکه نيستند؛ بلکه کساني هستند که به صورت اتفاقي چشمشان به شبکه افتاده و از آن ايراد مي‌گيرند. براي مثال درمورد کارتون «اردوگاه حيوانات» که گفتند همجنس‌گرايي را رواج مي‌دهد؛ اين مجموعه 55 قسمت روي آنتن رفت و با استقبال مواجه شد. کساني که پيگير اين مجموعه بودند، مي‌دانند دو شخصيتي که اين اتهام به آنها زده شد، باهم برادر بودند. در يکي از قسمت‌هاي آخر با هم دعوايشان شد و در فضاي اردوگاه، بچه‌هاي ديگر براي اين‌که آنها را باهم آشتي بدهند، دور هم جمع شدند و برايشان مراسم عقد برادري برگزار کردند. يا در مورد ماجراي کلاغي که روسري سرش بود و تصويرش پخش شد در همه‌جاي دنيا دادن ويژگي‌هاي انساني به شخصيت‌هاي حيواني، يکي از راه‌هاي جان‌بخشي و تمايز بخشيدن ميانشان است. انيميشن‌ساز استاني براي اين‌که ميان مادر و پدر قصه تفاوت ايجاد کند، يک روسري بر سر شخصيت مادر، نقاشي کرده بود.
شما از جمله معدود مديراني هستيد که در شبکه‌هاي اجتماعي، حضوري فعال داريد و حتي به نظرات مردم در خصوص برنامه‌ها و رويکرد شبکه توضيح مي‌دهيد و شبهات را برطرف مي‌کنيد. توجه به فضاي مجازي و سواد رسانه‌اي چقدر براي شبکه مهم است؟
سواد رسانه‌اي از جمله دغدغه‌هاي ماست و مي‌کوشيم به سهم خودمان آموزش آن را براي کودکان داشته باشيم، اما آموزش بزرگ‌ترها کار ما نيست و اين را بايد به شبکه‌هاي ديگر بسپاريم. ما در شبکه کودک مي‌کوشيم ضوابط درست رفتار رسانه‌اي در فضاي مجازي را رعايت کنيم. وب‌سايتي داريم که به روز مي‌شود، خلاصه مشخصات برنامه‌ها در آن قرار مي‌گيرد و جدول پخشي هم که روي سايتمان داريم، بدون حتي دقيقه‌اي اختلاف، روي آنتن شبکه مي‌رود. حتي دو لوگوي پويا و نهال که براي شبکه انتخاب کرديم هم توسط خود بچه‌ها برگزيده شد. اين لوگوها به مدارس سطح شهر فرستاده شدند و مورد نظرسنجي قرار گرفتند. حتي شايد اين لوگوها خيلي موردنظر خودمان نبودند، اما وقتي ديديم کودکان اين لوگوها را برگزيده‌اند، به خودمان گفتيم تصميم آدم‌بزرگ‌ها را در اين قضيه دخيل نکنيم و به نظرشان احترام بگذاريم. در بخش ارتباط با والدين کودکان هم ابتداي تاسيس شبکه، يک گروه مجازي به راه انداختيم؛ توجه کنيد گروه و نه کانال. در آن گروه والدين در کنار مديران شبکه عضو بودند، نظراتشان را نسبت به برنامه‌ها مي‌گفتند و ما استفاده مي‌کرديم. الان هم تعامل خودم با کاربران مجازي به همين صورت است. واکنش‌ها را رصد مي‌کنم و اگر لازم ديدم، پيگيري مي‌کنم و نتيجه پيگيري‌ها به همان کاربري که انتقادي داشته، منتقل مي‌شود.
زهرا غفاري
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۵۰۲۳۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بازی برای کودکان خیلی مهم است اما جایگاه ادبیات هم حفظ شود
لاله جعفری نویسنده حوزه کتاب کودک، درباره وضعیت کتاب کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: خوشبختانه امروز طیف وسیعی از کتاب‌ها در بازار نشر وجود دارد اما در مقابله با تالیف‌های خارجی که مخاطب زیادی دارند نویسندگان ایرانی کار سختی پیش رو دارند چون باید به نحوی بنویسند تا بچه‌ها فقط به دنبال کتاب‌های ترجمه نروند و به دنبال تالیفات داخلی نیز باشند.
وی افزود: همچنین گستردگی سبک‌های ادبی در حوزه کودک زیاد است و تنوع خوبی وجود دارد. ما داستان‌های تخیلی، ترسناک، طنز، علمی و… را داریم و این تنوع باعث می‌شود تا بچه‌ها به طرف کارهای تألیفی جذب شوند. البته که هنوز فاصله بسیاری با آثار خارجی داریم، چرا که گرانی کاغذ و چاپ باعث شده تا ناشران محدودتر کار کنند و این محدودیت‌ها برای نویسندگان نیز به‌وجود می‌آید. امیدوارم این مشکلات حل شوند و آثار تألیفی در کنار ترجمه بچه‌ها را به سمت خود جلب کنند.
نویسنده کتاب «چوم چوم» درباره یافتن ایده برای نگارش و همراهی با کودک امروز گفت: سعی می‌کنم تجربه‌های میدانی زیاد داشته باشم و با بچه‌ها کار کنم. حواس پنجگانه خود را در مواجه با بچه‌ها تقویت کنم. در پارک، خیابان، مترو و هر جایی‌که کودکی می‌بینم شش دانگ حواسم را جمع کنم تا ببینم عکس‌العملش در مقابله با مسائل چگونه است و سعی می‌کنم ایجاد ارتباط کنم و ببینم مدل حرف‌زدن‌شان تا چه اندازه نسبت به بچه‌های دوره خودمان تغییر کرده است. در کنار این مشاهده میدانی سعی می‌کنم کتاب‌های پرفروش دنیا را بخوانم و نکات قابل توجه آن را درک کنم. از سوی دیگر تلاش می‌کنم تا در فیلم‌ها، انیمیشن‌ها یا حتی بازی‌های رایانه‌ای جستجو کنم ببینم آثار پرطرفدار چه نکاتی به همراه دارند که بچه‌ها به سمت آنها جلب می‌شوند.
جعفری به چگونگی ترغیب بچه‌ها برای مطالعه و فرهنگ‌سازی در راستای مطالعه گفت: بازاریابی مهم‌ترین مساله است. تبلیغات اثر بسیار زیادی دارد و فکر می‌کنم رسانه‌ها حرف اول را در این میان می‌زنند. امروز بین دو فیلم برای پخش، رقابت و تبلیغات گسترده‌ای وجود دارد، چه در شبکه‌های داخلی و چه فارسی زبان خارجی؛ در حالی‌که برای کتاب ما هیچ تبلیغی نداریم. فکر می‌کنم سهل‌الوصول‌ترین راه، همین تبلیغ است. هرچند که هزینه‌بر است، اما رسانه‌های داخلی مانند تلویزیون، به نوعی جزو مایملک مردم ایران به شمار می‌آید و باید از آن استفاده شود. ما در طول روز همه نوع تبلیغی در رسانه می‌بینیم، غیر از کتاب.
وی ادامه داد: از سویی فکر نمی‌کنم در مدارس هیچ تمرکزی روی این مسئله وجود داشته باشد. این اتفاق در حالی است که بیشترین زمان را فرزندان ما در مدرسه و در کنار هم می‌گذرانند و می‌توان برای آنها ساعت مطالعه، یا زنگ کتاب تعریف کرد و به هزار نوع، نه به شکل خشک و اجباری بلکه با بازی و سرگرمی تبلیغ کتاب کرد تا فرهنگ مطالعه در میان بچه‌ها ایجاد شود.
این‌نویسنده گفت: ناشران به دنبال کتاب‌هایی همراه با بازی و سرگرمی هستند و وجه بازی برای‌شان غالب است. درست است که بازی نقش مهمی در زندگی کودک دارد، اما ادبیات نیز جایگاه خودش را دارد و باید این جایگاه حفظ شود. ناشران مجبور هستند برای فروش کتاب دست به هر کاری بزنند و کالایی تولید کنند که روی دست‌شان نماند. اما کتاب‌هایی که ادبیات خالص هستند و به جشنواره‌های داخلی و خارجی راه پیدا می‌کنند هر روز کمرنگ و کم‌تعداد شده‌اند و این را من از سفارش‌هایی که به خودم ارائه می‌شود، می‌بینم. ناشر از من می‌خواهد که سری کاری کنم در حالی که باید بذر آگاهی در ذهن کودک کاشته شود و این با یک اثر خوب اتفاق می‌افتد، اما امروز این گونه نیست. وی در پایان گفت: امیدوارم شرایطی فراهم شود تا نویسنده آنچه که دلش می‌خواهد را بنویسد و تنها سفارشی کار نکند.
کد خبر 6090973
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»